Etap I– Wiercenie pilotażowe

Pierwszym procesem jest wykonanie projektu trasy, którą przebiegnie przewiert pilotażowy. Następnie wykonuje się otwór pilotażowy w odpowiednio zaplanowanym punkcie pod kątem wejścia wynoszącym od 11 do 20°. Po osiągnieciu odpowiedniej głębokości dąży się do osiągniecia kierunku poziomego. Przewiert jest wykonywany przez specjalną głowicę sterowaną (żerdzie z płetwą). Głowicą steruje umieszczony w niej nadajnik z zaprogramowaną trasą, dzięki tej sondzie możliwa jest lokalizacja i poprawa trajektorii, tak aby przewiert był jak najbardziej dokładny. W trakcie wiercenia poprzez głowicę pilotową podawana jest płuczka bentonitowa, której zadaniem jest wyprowadzanie zwiercin, chłodzenie i oczyszczanie głowicy, zmniejszanie tarcie poprzez smarowanie przewodu wiertniczego oraz stabilizacja ścian otworu.

Etap II– Poszerzanie otworu (rozwiercanie)

Po wykonaniu otworu pilotażowego w miejsce głowicy wiercącej montowany jest rozwiertak, za pomocą którego następuje wykonanie otworu dostosowanego do średnicy planowanego rurociągu. W zależności od wymaganej średnicy otworu, rozwiercenie może być jedno lub wielokrotne. W etapie rozwiercania również podaje się płuczkę bentonitową.

Etap III– Wciąganie rury przewodowej do otworu

Ostatnim etapem instalacji jest wciąganie rury przewodowej do poszerzonego wcześniej otworu. Polega to na doczepieniu do rozwiertaka tzw. krętlika, a zaraz za nim zgrzany rurociąg bądź wiązkę kabli. Wciąganie rurociągu w poszerzony otwór pilotażowy następuje podczas jednostajnego obrotowego ruchu powrotnego. Zadaniem krętlika jest zapobieganie obracaniu się wciąganego rurociągu. Na tym etapie nadal jest podawana płuczka bentonitowa w celu zmniejszenia siły tarcia wciąganego rurociągu o ścianki rozwierconego otworu, oprócz tego stosuje się podwieszanie rurociągów poprzez umieszczenie ich na prowadnicach rolkowych.